سردم است.
من از سال های سرد و سکوت
سردم است.
من از سال های فراموشی ، خاموشی،
از سال های بهت زده تنهایی،
سردم است.
دیگر کدام پونه بهانه ی بهار خواهد شد؟
کدام فصل ، فصل ترانه خواهد شد.
کدام حسرت بی تدبیر پیوند خواهد زد،
سنگ های اندوهی را که
سکوت می شکند.
کدام فصل ترانه به قبله گاه رسولان سجده خواهد کرد؟
فصل درنگ نیست !
کو رویش دگر !
کو کوروش دگر!!
این بار تسامحی نخواهد بود
فصل درنگ نیست .
کدام شراب هفت ساله مرا گرم خواهد کرد؟
کدام فصل ترانه به قبله گاه رسولان سجده خواهد کرد؟
فریاد می زنم .
زنجیر برکنید !
فصل درنگ نیست .
من سنگ می زنم .
گریه می کنم.
کشته می شوم .
باشد که فصل من ،
فصل ترانه ها ،
فصل پریدن پروانه ها شود.
تقدیم به بچه های انتفاضه ( 22 ماه مبارک رمضان 1428 برابر با 12 مهر 1386 تهران مصلی امام خمینی )
علی عابد و سید مهدی محمد حسینی (سرو)